Αγαπητοί φίλοι - συνεργάτες ,
ο χρόνος περνά γρήγορα και η μεγάλη στιγμή κοντεύει...
Για να σας βάλουμε στο κλίμα σιγά σιγά , σας παραθέτουμε τεχνικές κινηματογράφησης που θα χρησιμοποιηθούν στα γυρίσματα .
Στην θέση του ντεκόρ στον αμερικάνικο κυρίως κινηματογράφο χρησιμοποιούν μακέττες: κοντά στον φακό της κάμερας περνάμε μία μακέττα. Με την προοπτική δημιουργείται η εντύπωση ενός ντεκόρ, προβαλλόμενου στο βάθος, δεν έχουμε λοιπόν παρά να ζωγραφίσουμε το ντεκόρ που θέλουμε σε μία μακέττα, να την περάσουμε μπροστά στην μηχανή λήψης και να φωτογραφίσουμε το αντικείμενο στον χώρο που αφήνει ακάλυπτο η μακέττα.
Η λήψη καρέ -καρέ, είναι ένα παμπάλαιο τρύκ. Το τρυκ αυτό μας επιτρέπει να "εμψυχώνουμε" τα άψυχα αντικείμενα, να κάνουμε τους ανθρώπους να αιωρούνται και γενικά να δημιουργούμε μία κίνηση φανταστική. Η λήψη καρέ - καρέ πετυχαίνεται ως εξής: φωτογραφίζω το αντικείμενο μ'ένα καρέ (μία φωτογραφία), σταματώ την λήψη, μετακινώ το αντικείμενο, το φωτογραφίζω ξανά κ.ο.κ. Έτσι μπορώ να κάνω μία καρέκλα π.χ. να φαίνεται πως κινείται μόνη της. Η λήψη καρέ - καρέ, χρησιμοποιείται συχνά στα φιλμς επιστημονικής φαντασία και στα φίλμς τρόμου.
Με την μέθοδο του τρανσπαράνς, γυρίζονται σκηνές εξωτερικές σε στούντιο, επιτρέποντας έτσι μεγάλη οικονομία στο κοστολόγιο της ταινίας. Το τρυκ αυτό πετυχαίνεται ως εξής: Βάζουμε τους ηθοποιούς να παίζουν μπροστά από μια ακίνητη εικόνα (σλάιτ) που προβάλλεται σε μια οθόνη. Αν η εικόνα έχει κίνηση τότε προβάλλεται ταινία και όχι σλάιτ. Μ'αυτόν τον τρόπο έχουμε την εντύπωση ότι οι ηθοποιοί βρίσκονται μπροστά στον Νιαγάρα, ή μέσα σ'ένα αεροπλάνο, ενώ στην πραγματικότητα βρίσκονται στο στούντιο. Το τρυκ αυτό συνηθίζεται πολύ - ιδίως τα παλιότερα χρόνια - στον αμερικάνικο κινηματογράφο και είναι γνωστό ως μπαγκράουντ - προτζέκσιον.
Διπλοτυπία ονομάζεται η ένωση ανάμεσα σε δύο (η περισσότερες) εικόνες, προκειμένου να εκφραστούν μ'αυτόν τον τρόπο φυσικές (ίλιγγος, ενοράσεις, κλπ.) ή ψυχολογικές (ψευδαισθήσεις, παραισθήσεις, κλπ) καταστάσεις. Ας υποθέσουμε ότι τραβάμε ένα πλάνο της θάλασσας και ένα άλλο πλάνο δύο σφιχταγκαλιασμένων εραστών. Η ενωσή τους σε μια εικόνα (όπου βλέπουμε την θάλασσα πάνω στα πρόσωπα των εραστών) συμβολίζει την πληρότητα του ερωτικού τους πάθους.
Πολύ κοινά τρυκ, είναι και τα λεγόμενα ρελαντί και αξελερέ. Το ρελαντί είναι η αργή κίνηση (σλόου μόσιον) και το αξελερέ η γρήγορη. Η προβολή της ταινίας στην κινηματογραφική αίθουσα, γίνεται με ρυθμό 24 καρέ το δευτερόλεπτο. Αν λοιπόν κατά το γύρισμα τραβήξουμε την κίνηση ενός αντικειμένου, με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή, τότε κατά την προβολή της ταινίας στην αίθουσα και επειδή το μηχάνημα προβολής είναι ρυθμισμένο να προβάλλει την ταινία με 24 καρέ το δευτερόλεπτο, θα δούμε το αντικείμενο να επιβραδύνεται (σλόου μόσιον). Αυτό το είδος αργής κίνησης ονομάζεται ρελαντί.Αν αντίθετα το φιλμάρισμα του αντικειμένου, γίνει κατά το γύρισμα με μικρότερη ταχύτητα, τότε κατά την προβολή του στην οθόνη, θα το δούμε να κινείται πιο γρήγορα από το κανονικό. Αυτό το είδος της γρήγορης κίνησης, ονομάζεται αξελερέ.Το ρελαντί και το αξελερέ, χρησιμοποιούντια συνήθως για την επίτευξη δραματικών και κωμικών εφφέ αντίστοιχα.
Ένα άλλο τρυκ για την δημιουργία ομίχλης τώρα, πετυχαίνεται με την χρήση ενός ελαφρού αιωρήματος λαδιού. Αν αναμίξουμε λάδι με νερό και το εκτινάξουμε με δύναμη, θα σχηματιστεί ομίχλη.Κοντά στα οπτικά εφέ, έχουμε και τα ηχητικά τρυκ. Θόρυβος ελαφράς βροχής, δημιουργείται με το τρύψιμο φύλλων φοίνικα με τα χέρια μας. Όταν τρίβω φύλλα φοίνικα κοντά στο μικρόφωνο, τότε...βρέχει. Αν πάρω έναν κύλινδρο ντυμένο με μετάξι και το τρίψω με μια βέργα, θα δημιουργηθεί ήχος αύρας πολυ ελαφριάς. Υπάρχει ένας τεράστιος κώδικας για το πως δημιουργούνται τα ηχητικά τρύκ. Πάντως όλα τα ηχητικά τρυκ σήμερα μπορούμε να τα βρούμε έτοιμα στις "αρχειοθήκες ήχου", δηλαδή σε δίσκους.
Τη δεκαετία του 1950, επιστήμονες του Τεχνολογικού Ινστιτούτου Μασαχουσέτης, κατασκεύασαν ένα εργαλείο που το ονόμασαν "Sketchpad". Επέτρεπε στον επιστήμονα τεχνίτη ή σχεδιαστή, να επεξεργαστεί τις ιδέες του εικονικά, σε συνεργασία με ηλεκτρονικό υπολογιστή. Η μεταμοντέρανα ηλεκτρονική εποχή, ξεκινά κάπου εδώ και όπως ήταν φυσικό ο κινηματογράφος, εφεύρεση με τόσο ισχυρή εξάρτηση από την τεχνολογία, δεν γινόταν παρά να εισχωρήσει και αυτός σε μία νέα εποχή.
Το 1962 ο Ίβαν Σάδερλαντ σκηνοθέτησε ένα μικρού μήκους έργο χρησιμοποιώντας το ίδιο το "Skechpad", με ομώνυμο τίτλο.Θα μπορούσε να πει κανείς πως επρόκειτο για την πρώτη ταινία που γυρίστηκε με την βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή. Το 1969, με το "2001: Οδύσσεια του διαστήματος" του τελειομανή Στάνλι Κιούμπρικ, εγκαινιάζεται και τυπικά η καινούρια εποχή του κινηματογράφου, με την ευρύτατη χρήση των κομπιούτερ στην κατασκευή περίπλοκων οπτικών εφέ, όχι μόνο για ταινίες δεύτερης διαλογής, αλλά και για πλούσιες υπερπαραγωγές.
Το αποκορύφωμα αυτής της τάσης, σημειώνεται το 1975 με την τριλογία του "Πολέμου των Άστρων" του Τζόρτζ Λούκας και με την ίδρυση από τον τελευταίο της εταιρίας Industrial Light and Magic, προκειμένου να υλοποιήσει αρχικά τα ειδικά οπτικά εφέ της τριλογίας, αλλά από τότε έχει συμβάλλει καθοριστικά στην οπτική διαμόρφωση εκατοντάδων ταινιών μέχρι τώρα.